CYNISCHE BEDE TOT HET NUTTELOZE HEDEN
Uit het verleden ben ik geboren.
Naar de toekomst staat mijn geest.
Maar met het heden,
dat steeds vervliegt als een seconde iets,
met dat heden heb ik niets
Het verleden heeft mij flink gemazeld en gevormd.
De toekomst staat in sterren wachtend op het grote iets.
Maar met het heden heb ik niets.
De tijd die was, schreef al mijn wetten voor in
alles wat ik heb en ben.
De tijd die komen gaat, verwacht iets
dat mij groter maken zal.
Maar met het heden heb ik niets.
Want met de tijd van nu is niets
dat mij heel aardig vindt of mij beloont.
Het heden heeft geen handelsgeest
en kent geen concurrentie, overleg,
geen worsteling of eerste zijn.
Het heden is zo schraal!
Het heeft niets om het lijf
dat dekken, bergen of omhullen kan
met iets wat zichtbaar mij is
of bewijzend ik is.
Het heden heeft geen vorm en geen illusie,
geen woorden noch conclusie.
Nu is nutteloos en leeg als vluchtig iets.
Nee met het heden… heb ik niets.
Maar soms
– o heden! –
zou ik zo graag
eens nutteloos en
vrij van het verleden willen leven,
om niets,
maar dan ook niets te wezen
dan het heden.
————————————————————————————————————————–
TOELICHTING VAN JANINE OP DE KEUZE VAN HAAR FOTO:
“Gepokt en gegeseld door het weer en de zoute golven kijkt het eiland uit over de zee. Eeuwenoude scheuren trekken als tijdslijnen door de rots.
In de verte, de tijd vooruit, doemen andere landtongen op. Het eiland ziet toe, onberoerd zichzelf.”
————————————————————————————————————————-