DE POORT NAAR ENERGIE
Lang geleden schreef ik deze overpeinzing. Over een ervaring die me overkwam en mijn leven voorgoed heeft veranderd. Het gebeurde zomaar op een moment dat ik met de auto thuiskwam en mijn pad opreed. Graag wil ik het nog eens delen.
Mijn hoofd was ineens bevrijd van het geweld en de drukte waarmee het altijd vol zat. Volkomen leeg. Op dat moment wist ik dat de waarheid zich aan mij liet zien. Ik wist direct dat dit de waarheid in zijn meest pure staat was, een leegte, en niets anders. Ik wist ook dat dit lege bewustzijnsmoment mijn leven zou veranderen.
Op het moment dat ik me dat realiseerde, een helder scherp moment dat me altijd zal bijblijven, reed ik juist op de terugweg naar mijn huis de hoek om. Mijn oude vriend Coen de monnik zat naast mij. Simpel out of the blue zei ik toen alleen maar: ‘Nu weet ik het’. Coen keek me verbaasd van opzij aan en zei een beetje grinnikend: ‘Nu weet je wat?’ ‘Nou het’. ‘Wat is het?’ ‘Nou dat het allemaal eigenlijk heel simpel is, simpel, omdat het niks is. En dat is moeilijk uit te leggen.’
De oude monnik begreep het enerzijds, maar anderzijds ook weer niet. De monnik was filosoof van beroep, thuis in het denken, en dus zijn hele leven wijsgerig op zoek naar de waarheid/de bron/God/zichzelf uiteindelijk. En alleen via scheppend onderzoeken met zijn verstand kon hij begrijpen dat leegte de bron was waar alles uit voortkwam. Maar de leegte beleven als het totaal leven-vervullende waarin niets meer te verlangen viel, was het ultieme antwoord waar hij altijd naar verlangde. Toch weet ik zeker dat hij daar, in het laatste moment van zijn leven, een glimp van heeft opgevangen.
Ik heb daar mijn beroep van gemaakt, van de leegte en stilte en het niet-doen als hoofdingrediënt. Via de kern van het oude yoga Dat is wat ik wil delen met de mensen, die scheppende innerlijke stilte waarin alle verlangen wegvalt. Niets anders is nodig. Een poort naar energie. Geen bron zo creatief, helend en bevrijdend als in leegte nieuwe energie te zien verschijnen. In plaats van het buiten ons te zoeken, opent zich de diepte in het midden van onszelf.
Iemand vroeg mij van de week of ik van de zomer naar India ging (want dat hoort kennelijk bij een yogaleraar) Helaas moest ik melden dat ik gewoon thuisbleef. India – waar dat ook voor staat – is in mijzelf gerealiseerd en ik ben niet afhankelijk van welke plaats op aarde ook. Overal is de weidse innerlijke stilte. Waarvoor zal ik dan op reis gaan wanneer ik de heelheid innerlijk bij mij draag? (Overigens is er in India weinig stilte te vinden.)
Daarom is het goed om te weten, steeds weer, hoe we ons hoofd leeg kunnen maken:
– Allereerst is daar de hoogste functie van het lichaam: de ademhaling. Ademen laat ons verdwijnen uit ons hoofd en verspreidt zijn geeststroom uit over het hele lichaam, waardoor functies en organen weer ontwaken uit hun onbewuste apathische sluimering. Heel effectief is de volgende oefening. Een paar zeldzame wijzen, waaronder mijn Tibetaanse huidige amchi (dokter), herinneren mij er steeds weer aan deze eenvoudige ademhaling toe te passen, elke morgen en avond:
– Zit rustig rechtop en daal met je aandacht naar je bekken en je zitbotjes: Adem dan heel kalm vanaf je buik in naar boven alsof je een lift vanonder naar boven door je lichaam ziet opstijgen. Houd de adem even vast boven in de kruin van je hoofd. Adem vervolgens langzaam uit (uitademen duurt altijd wat langer) naar beneden, als via een lift, naar je bekkenbodem en houd ook daar even een paar seconden stil. Adem weer als een lift opstijgend in, enzovoorts. Herhaal deze ademhaling vijf keer.
Je lichaam is open en voelbaar als licht, je hoofd is niet langer meer je ‘hoofdmoot’.
– Leg je hand regelmatig even op je hart gedurende de dag en laat de hele inhoud van je hoofd in je hart zakken. Voel het kloppen van je hart en laat je schouders zakken. Ook je adem zal een beetje naar beneden zakken. Die tien seconden, tel ze desnoods, zorgen ervoor dat je opgesloten gedachtes de weg naar je hart vinden. Eenmaal in je hart, verdwijnen de gedachtes.
– Kijk naar de gedachtes in je hoofd. Kijk als een buitenstaander vanbuiten naar binnen naar je eigen gedachtes en wees benieuwd wat de volgende gedachte zal zijn. Kijk en voel… tot je ontdekt dat de gedachtes niet bekeken willen worden. Ze zijn verdwenen!
– Houd van de storm, het blaffen van een hond, een tractor die langskomt. Op het moment dat het geluid ervan wegvalt vallen jij en de stilte samen.
– Luisteren is dus eigenlijk nog belangrijker dan zien. Leer te luisteren naar de ruimte waarin je je bevindt, en je zult de stilte tussen alle geluiden opvangen. Want de ruimte die ons omhult bestaat alleen maar uit eindeloze scheppende stiltekrachten.
Ontdekt het simpele feit dat maar een paar centimeter drukte in je hoofd – waardoor je je hele leven stresserend laat leiden – zich scheidt van een biljoenen megaruimte om je heen die zwijgend leeg is.
Open je hele wezen, en ontvang – wees gevoelig daarvoor – die megaruimte om je heen.
Vind de poort van oneindige energie…