HET KNOPJE, VERGEET HET NIET!
Ik hoorde eens iemand zeggen: “Ik leef alleen omdat de lichtstroom in mij leeft; zonder die lichtstroom heb ik geen leven in mijzelf.”
Zo waarachtig en eenvoudig.
Toch heb ik momenteel weinig leven in mijzelf omdat ik verga van de kiespijn; een tandwortel onder een zojuist nieuw aangebrachte kroon is ineens flink ontstoken geraakt. Ik voel dat de lichtstroom, de elektriciteit, van de zenuwen in de wortel warm kloppend en ziekelijk geblokkeerd wordt. Hoe kan ik die ‘scheef’ stromende lichtstroom een beetje vrijheid gunnen, zodat het leven weer wat aangenamer wordt? Ik denk dat de tandarts daar een concreter en beter antwoord op heeft dan ik.
Of…kan ik een beetje meehelpen?
Want als er inderdaad een lichtstroom door mij heentrekt – hetgeen absoluut een feit is om te kunnen leven vanuit onze levensenergie – hoe kan ik die beïnvloeden, zelfs bij pijn?
In ons huis en in de gebouwen overal om ons heen kan elektriciteit pas stromen als je over een knopje beschikt om het licht aan te doen. Hoe zit dat dan met ons bouwwerk, ons lichaam?
Ons lichaam beschikt over zijn eigen natuurlijke energie. Maar wat doen wij? Wij doen het tegenovergestelde. De natuurlijke elektriciteit, die er altijd is, zetten wij vaak juist uit! Door spanning, kopzorgen, haastig leven en onze diep gewortelde angsten staat de knop vaak uit, zodat de geblokkeerde stroom niet vrij en gezellig door alle cellen kan vloeien. Terwijl ons ledematen van nature zacht en stromend zijn!
We zullen het lichtknopje weer moeten leren aanzetten, waardoor onze geest zijn eigen openheid en zachtheid terugkrijgt en ons daardoor weer in verbinding brengt met het universele elektriciteitsnetwerk. We zullen moeten leren zacht worden, zodat we de energie wijd kunnen opvangen vanuit hemel en aarde en het licht door ons heen kunnen laten vloeien. Meester Eckhart zegt dat dit licht edeler en belangrijker is dan alle lichamelijkheden.
Als onze geest ruimte krijgt, gaat het natuurlijke licht aan en verdwijnt de duisternis vanzelf.
Hoe belangrijk is het niet om iedere keer opnieuw het lichtknopje te vinden als we ons afgescheiden, gespannen of ongelukkig voelen vol drama’s en hebbedingetjes. Het is het lichtknopje waardoor alle spanning ineens vrijelijk uit onze gedachtes wegstroomt en er geen gedachte of beeld meer overblijven.
En bij pijn? Bij pijn warrelen er allerlei zorgjes door ons hoofd en houdt verkramping de stroom tegen. Voel de pijn maar en geef die alle vrijheid, met jezelf erbij.
Zelfs bij kiespijn?
Wat anders kan ik doen dan de zorgen aan de tandarts over te laten en mezelf gewoon te vergeten?
Het knopje, vergeet het niet, vergeet het niet.