EEN DIEP ZWIJGEN
Meister Eckhart zegt: ‘In het wezen van de ziel vindt geen handeling plaats.’ Handelingen komen er wel uit voort, zo zegt hij, maar de grond van alles is een diep zwijgen.
En dáár is het, in het diepe zwijgen, waar wij in meditatie ons oor te luisteren leggen. Pas dáár worden wij gehoord, worden wij gevoeld. Onze telefoonlijn met de goddelijke wereld moet schoon en geopend zijn. Pas dan komen we in contact met de vormgevende scheppingskrachten die ons, zonder dat we iets hoeven te doen, de juiste richting opsturen waarnaar we kunnen handelen.
Maar merendeels handelen wij vanuit onze vooringenomen ideeën. Vanuit chaos in het wilde weg. We doen maar wat. We denken, we doen, we rennen, we willen begrijpen en we laten ons meesleuren door onze emoties. Dit alles heeft geen grond, behalve zuigende modderige grond gestoeld op drijfzand.
Om ons te zuiveren, zouden wij alles radicaal om moeten keren.
Wij zouden moeten terugkeren naar de oergrond van waaruit alles ontstaat: de grond van het diepe zwijgen. Elk beeld, elke gedachte, elk woord verdwijnt in de grondeloosheid van het zwijgen, opdat we ons herinneren wie we in het diepste van ons wezen zijn: Leegte en ruimte, waarin niet gehandeld wordt maar waar de goddelijke, de eeuwige bron onze voeder is. Van daaruit worden we bewogen in ons handelen.
Een mysterie voltrekt zich.
Alles wat ons bedrukte verdwijnt. Alle vragen vallen weg, alle methodes en overtuigingen en autoriteiten die ons leven dwingend beheersten lossen hierin op. We worden opgenomen in de hoge school der wijzen – de universiteit van het universum – waarin wij in de eenheid samenvloeien.
Wonderlijk toch, dat alles voortkomt uit de grondeloze grond van het diepe zwijgen.