DOOR HET IJS ZAKKEN
Meditatie is een wak slaan in het bevroren ijs van zekerheden waardoor we gewoon door het ijs zakken.
Durf te verdrinken, want juist door het wak zal licht vanuit de hemel tot op de bodem in ons diepste innerlijk binnen kunnen schijnen. Meditatie is de poten onder onze stoel wegzagen om niets meer over te houden van het gulzige verlangen van het ego dat zich nog vast wil klampen aan beelden, aan goeroes, aan fantasieën, aan voorstellingen, aan methodes en aan de tijd. In ons diepe zelf is er geen morgen en geen gisteren en geen toekomst.
Meditatie wordt ook wel eens het sterven aan het bekende genoemd. Sterven aan het bekende doet pijn maar we wennen eraan. Want we weten dat het nieuwe zoveel machtiger en krachtiger en waarachtiger is dan wat we achterlaten. We krijgen er zoveel ruimte en rust voor terug dat we gaan weten dat we niets hoeven te weten – juist niets – om vrij te kunnen leven. Voordien waren we dood omdat we meenden afhankelijk te zijn van aardse zaken en kennis. We zijn gestorven aan onze dood. Nu mogen we slechts tijdloos zacht worden en wachten tot het stille leven door de opening van ons hoofd en ons hart binnenkomt. Dat is wat met liefde bedoeld wordt… wachten op onze beminde.
—————————————————————————————————————————————
TOELICHTING VAN JANINE OP DE KEUZE VAN HAAR FOTO:
“De afbeelding laat zien hoe bevroren water zijn eigen prachtige vormen schept. Zeer tijdelijk want als het gaat dooien is het snel verdwenen.
Aan de onderkant van de foto bemerk ik enige rondachtige opbollende bubbels, die iets in beroering brengen. Ik voel de beweging naar boven, ik zie de contouren van de wijd gevleugelde ‘ijsvogel’, opwaarts vliegend in het vrije ruime veld.”