YUKTA!

YUKTA!

In de Bhagavad Gita spreekt Krishna over het begrip yukta, verbonden met de materie, en ayukta, niet verbonden met de materie. De materie te zien als de uitdrukking van alle vormen van leven waarmee een mens vol vreugde verbonden kan zijn. Verbonden met alle natuurverschijnselen, zoals een klein kind dat voor het eerst de zee ziet of vol verrukking en verwondering is over de bloemen en de vlinders. Het leven te zien als één vreugdevolle beweging waarmee we samenvallen. De bomen en ik zijn elkaars broeders, zoals Broeder Franciscus ons zo vrolijk vertelt. Of anders gezegd:

Als jij oplost
in het waaien van de wind
in het bruisend kolken van de rivier
in de geur van kruizemunt
in de vlucht van de zwaan
in het licht van de volle maan,
is al wat jij kent:
waaien, groeien, geuren,
vliegen, maanlicht zijn
wat jij bent

Dit is het leven terugbrengen tot zijn meest zuivere materie, yukta. Dit is het krachtigste levenselixer van vreugde om vanuit een diep verlangen samen te vallen met waaien, bruisen, geuren, groeien, vliegen enzovoorts. Een vreugdevolle weg van versmolten worden met de beweging van veranderlijke schoonheid. Schoonheid van alle materie heeft geen ander doel dan de goddelijke vreugde hier op aarde rechtstreeks met de mens te delen. Het is de goddelijke presentie zelf.

Maar wij mensen hebben dat levenselixer van grote vreugde niet in de gaten omdat wij altijd een doel voor ogen hebben. Wij zijn blind en doof voor de vreugde van het licht en voor het ruisen van de bomen. Wij zien daar het ‘nut’ niet van in. Wij vinden het nuttiger om ons met problemen bezig te houden (ayukta). De dagelijkse besognes geven ons meer bestaanszekerheid, dan zomaar midden op straat stil te staan en naar de voortijlende wolken te kijken. Liever lijden we aan onze plichten dan zorgeloos naar de wind te luisteren.
Als we de wind niet horen waaien omdat we bezet zijn in ons hoofd, dan flakkert onze kaars, de geest is onrustig. We zitten gevangen in ons denkweb en voelen de natuur van ons eigen lichaam niet aan. Laat staan dat we de zacht meedeinende takken van de bomen boven ons hoofd gewaarworden.
Maar geven we onze hersens rust, ervaren we de eenheid van het grote heelal, openen we onze kruin, maken we onze spieren weer natuurlijk zacht, dan komt ons zenuwstelsel vrij en verdwijnt de druk uit ons in wezen zó zachte vloeibare natuurlijke lichaam. Dan flakkert onze kaars niet langer, omdat we vanuit ons stille middelpunt meewaaien met de wind. We zijn weer verbonden. We verdwijnen vreugdevol in het waaien, stormen en stromen en vergeten wie we zijn. YUKTA!

TOELICHTING VAN JANINE (die morgen 6 augustus jarig is) OP DE KEUZE VAN HAAR FOTO:

De bomen met hun ranke wit-gepoederde stammen reiken ver de hoogte in en omarmen het niet ingevulde witte vlak in het midden. Boven in de lucht verstrengelen zich de takken en het bladerdak valt als een weelderig scherm over me heen. Ik sta in het middelpunt van deze natuurlijke vreugde. 

3 x Yukta voor Janine! (l.r.)