DE DRIE BEWEGINGEN NAAR ONS MIDDELPUNT
Wat een wonderlijk gegeven is het bestaan van een middelpunt. Neem het middelpunt van de mens. Wat gebeurt er als een mens zijn aandacht richt naar het middelpunt van zijn innerlijk?
Brengt een mens zijn aandacht naar het middelpunt van zijn hoofd, of naar zijn borst of naar zijn buik, dan lossen alle strategieën van het ego spontaan op. Alle innerlijke discussies, kritiek en verzet vanuit het koppige stemmetje in zijn hoofd verdwijnen. Hoe kan het dat het ego zich zo makkelijk gewonnen geeft?
Het ego is eigenlijk opgebouwd op een verwonding. Ons ego is ontstaan vanuit een ‘tekort’ omdat we niet konden krijgen wat we hebben wilden. Het ego heeft zich uitgebouwd tot een ondoordringbaar willekeurig netwerk van manipulaties en wil zich verzekeren van een schijn-veiligheid, die in wezen veroorzaakt wordt door instinctieve oude angsten.
Maar iets wat gebaseerd is, al zoveel jaren lang op een verwonding, zal nooit kunnen herstellen. Puur omdat het gebouwd is op onzuiverheid. Daarom moeten we voorbij het ego zien te komen, voorbij het oude denken dat willekeurig alle kanten opspringt. Zien te komen in een diepere laag, om vers zuiver grondwater aan te boren uit een onuitputtelijke bron die altijd nieuwe voorraden heeft.
Hoe komen we daar, hoe doorbreken we onze eeuwenoude strateeg, de wilde ik-denker in ons? Hoe komen we bij het ware zelf dat onder het ego ligt?
Door de kracht van ons middelpunt weer terug te leren voelen en niet langer in rusteloze periferieën te verblijven.
Daarvoor gaan we allereerst zitten en nemen de tijd om tot onszelf te komen. Om vervolgens drie bewegingen van terugtrekken, neerdalen en ontvangen in onszelf te observeren.
Ten eerste de beweging van het terugtrekken uit de wereld, door onze bemoeizuchtige tentakels waar te nemen. De onrust waarnemen met de bijbehorende gedachtes en emoties. Langzaam ebt de bemoeizucht weg door ermee samen te vloeien. We zijn binnen in onszelf nu.
Ten tweede de beweging van het neerdalen als stof. De tijd geven om dieper in de stilte van ons innerlijke huis te komen.
Ten derde ontstaat daar de beweging van het ontvangen om de luiken te openen. Niet langer meer grijpen we naar dingen, maar we worden passieve ontvangers.
Hierdoor wordt de mens het middelpunt van het universum. De verwonding wordt niet langer gevoed omdat nu de opperkracht van het heelal het voor het zeggen heeft en ons waarachtige keurmerk ‘heelheid en zuiverheid’ met diepe vrede beloont.
———————————————————————————————————————-
TOELICHTING VAN JANINE OP DE KEUZE VAN HAAR FOTO
Het stromende water heeft in het zand een netwerk van groefjes en vertakkingen gevormd. Het ziet eruit als een blad met vele nerven. Stil kijk ik naar de nerven, voel de aderen in mijn lichaam stromen en ontvang de rust.
————————————————————————————————————————-