Ik had een kleine droom die alles duidelijk maakte in één beeld.
Een immense ballon spatte in mij uit elkaar. Uit de grote ballon kwam alleen maar confetti tevoorschijn. En de confetti was mijn innerlijk, al mijn wetjes en weetjes, belangen en onthoud-dingetjes, strakke gedachtes en doe-ding plichtjes…waardeloze rommel die uit de gebakken lucht naar beneden kwam dwarrelen. Een wereld van overtuigingen en verwachtingen spatte kleurrijk uit elkaar. Opgesloten vogeltjes die vrijkwamen uit de kooi van denken en emoties, zo dwarrelde de confetti bevrijd weg.
Alleen de stilte bleef over. Ik hoorde een muisje trippelen achter het behang. De werkelijkheid … bevrijdend eenvoudig.
Wat meer heeft een mens nodig om het geheel te vatten?