WAAROM SLAAT DE MENS DE WERKELIJKHEID OVER?

Stel ik wil de werkelijkheid beleven…dan moet ik alle franje en opsmuk en onrust laten vallen uit mijn hoofd. Want die horen niet tot de werkelijkheid. Alle gebeurtenisjes die ik meegemaakt heb de afgelopen weken – hoe ik op mijn stuitje ben gevallen, een diep gesprek had met mijn partner, en vanmiddag samen op de bank zat met Mies. Al die dingen maken geen deel uit van de werkelijkheid nu. Dan moet ik ophouden met zorgen en piekerarijen bedenken want die gaan altijd over wat fout en moeilijk ging en wat ik graag wel of niet zou willen bereiken in de toekomst of had kunnen verbeteren in het verleden. Werkelijkheid is alleen maar waar ik NU ben. Zelfs over mijzelf nadenken hoort er niet bij. De werkelijkheid is direct. De wind die ik hoor, stemmen in de verte…een stilte rondom al die geluiden. Of als er geen geluid is, dus niets.
Kan ik ervaren hoe vrij dat voelt? Dat niets? Durf ik dat NU te voelen?

Op zo’n moment doe ik afstand van mijn ik met al zijn ingewikkeldheden, en wordt het heel simpel en ruim in mij.
Dat stille is het meest dichtbije dat ik uiteindelijk ben. Dat is de echte werkelijkheid waar het om gaat. Het grootste doel in het leven waardoor ik juist een ander zicht op mijn problemen krijg. Durf ik simpel te zijn?