IK BUIG EN KNIEL

Het heeft geen zin met de andere mens te redetwisten. Mijn eigen domheid en de domheid van de ander worden daardoor slechts zichtbaar. Ik leer te zwijgen.
Ik leer gewoon in deze samenleving mijn eigen gang te gaan, hoewel ik zie dat dingen helemaal niet kloppen. Ik buig en kniel voor al die kleine momenten dat ik discussies in mijn hoofd voer, me verontwaardigd, onrustig en onbegrepen voel. Ik buig en kniel voor al het onbegrijpelijke dat in de wereld gebeurt.
Ik buig en kniel voor de onvriendelijke loketdame van de Belgische Post die mij vinnig aankijkt omdat mijn brief fout gefrankeerd is en mij met scherpe stem laat voelen hoe dom dat is.
Ik buig en kniel voor ieder moment.

Daarna ga ik rustig mijn eigen gang.