DE DIERENTUINBEWAKER
Er was eens een dierentuinbewaker die zo schoon genoeg had van het altijd maar in de gaten moeten houden van al zijn dieren, dat hij besloot midden op de aarde te gaan staan en alle dieren gewoon maar los te laten. Zodat elk dier zijn eigen leefruimte weer terug kon vinden waar het oorspronkelijk vandaan kwam.
De dierentuinbewaker opende schuifjes, hekjes, tralies, poorten, grendels en grote hekken waardoor de dieren verdwaasd naar buiten konden. Zoveel vrijheid hadden ze nog nooit meegemaakt. Maar toen één schaap over de dam was…volgden de leeuwen, de nijlpaarden, de rode ibissen, de ottertjes, de chimpansees, de poetsgarnaaltjes, de aardvarkens, de kalkoengier, de stokstaartjes, de kuifkwartels, de giraffen, de wezeltjes, de pythons, de zebra’s, de Kaapse buffels, de vissen, de zeekoeien en nog veel meer…tot zelfs nog gauw het kleinste bladsnijmiertje over de drempel wegschoot nadat het op de allerlaatste trage Galapagosschildpadden had gewacht. Er bleef geen dier meer over; Ieder vond schuifelend, vliegend, zwemmend, rennend instinctmatig zijn weg terug naar zijn eigen leefgebied.
Toen de bewaker dat allemaal zag, welde een grote vreugde op in zijn hart. Hij had gedaan wat hij moest doen. Waarom had hij nodeloos al die jaren deze dieren in gevangenschap vastgehouden? Zo tegen hun natuur in? Ze waren helemaal niet van hem. Ze behoorden de natuur toe.
Hij keek in zijn lege hoofd en voelde dat hij ook zichzelf bevrijd had.
Herkennen we dit? Doen we niet elke seconde precies hetzelfde?
Houden wij in al onze onwetendheid niet als een onnatuurlijke bewaker de hele wereld van gedachtes in ons hoofd gevangen?
Maar al die gedachtes zijn helemaal niet van ons! Gedachtes moeten bevrijd worden. Gedachtes moeten uit het hoofd, uit hun benauwde gevangenisholtes verlost worden. Ze horen daar niet thuis.
Ga er maar middenin staan. Waarom ze niet nu à la minute de ruimte geven en ze loslaten? Waarom ze niet alle kanten op laten hollen als bevrijde kinderen in een speeltuin? Zodat ze vervuld en in vrijheid kunnen verdwijnen naar de natuurlijke oneindigheid?
Waarom niet nu direct?