DIE ENE BLOEM
Midden in het grote veld staat er slechts één bloem… helemaal alleen. Stil wiegt ze wat mee met de wind, haar blaadjes gericht naar het licht, een tijdloos levend wezentje.
Ben jij ooit echt alleen geweest? Helemaal van jezelf, ver weg van alles, van ieder mens, van elke gedachte en van elk streven? Zonder dat je je geïsoleerd hebt gevoeld? Zonder dat je je bezighoudt met denken of voelen? Zodat er in jezelf niets herkenbaars over is gebleven? Zodat jij deze stilte wordt? Als de bloem die zich tijdloos niet door het denken gevangen laat zetten?
Dat is de enige echte reiniging voor de menselijke geest die zich in het dagelijkse leven door alles gevangen laat zetten. Even helemaal alleen zijn…niets meer herkennen.