ZOVEEL RUIMER ZIJN WE

Het denken is een afgesloten omheinde tuin waarin we elk perkje en plekje kennen en waarin we altijd maar blijven rondhangen … uit gewoonte en veiligheid.

Maar levensvatbaar is de tuin echter al lang niet meer. Want hij is aangelegd met zaden die al lang hun kiemkracht verloren hebben en nieuw leven kan niet ontspruiten uit verjaarde herkauwde zaden. Dat levert weinig geurige inspiratie op.
Pas als we UIT de tuin stappen, in de onbegrensde wijde alomvattende wereld van het huidige NU, waarin we niets kennen als alleen maar het moment zelf, gaan we ineens de vrijheid proeven. Het wordt stil en leeg in ons hoofd. Oude agenda’s worden uitgegomd en nieuw leven vanuit wijde oneindige vertes doen ons openbloeien tot een stille eenheid.
Kun je die nieuwe kracht voelen?