DE THEEMUTS
Waar ik vooral geweest ben deze zomer?
Op een zeldzame plek waar reisgidsen nou niet direct melding van maken. In m’n kippenhok. Op een klein krukje tussen m’n drie kipjes. Soms een paar uur. Geen dure uitgaven, geen onrustige reiszorgen maar toch heerlijk onder de bomen in de schaduw. Op een klein stoeltje wat babbelen en kijken, wat meloenen, aardbeien en maiswafeltjes eten met ons viertjes. Nooit leerde ik daar zoveel wat ik elders op vakantie ooit had kunnen leren. Nog niet in het duurste Zen centrum voor hoogopgeleide bijna verlichte wezens.
Ik leerde in mijn kippenhok hoe je kéi druk bezig kunt zijn maar gewoon in stilte kunt blijven. In het nu…
Die combinatie: druk bezig zijn en toch onberoerd in je hoofd blijven.
Ik moet wel zeggen dat kippen het makkelijker hebben. Kippen hebben een enorm klein kopje zodat er niet veel in hun hoofd kan zitten, zoals denken. Maar dat was geen excuus voor me want dat was juist waar ik ook naartoe wilde.
Toen merkte ik al kijkend waar de clou van hun roerloze wijsheid verborgen lag:
Onder dat petieterig kleine kopje woonde een enorme volle ronde wijde theemuts waar bij wijze van spreken de hele wereld in uitgebroed kon worden. Toen ik dat volle kloekige lijf zag wist ik wat wij als mens missen…een bewoond levend lijf. Wij wonen niet in ons lijf.
Direct stelde ik me voor hoe dat voelde bij mijzelf, een enorm wijd onderlijf te hebben waarin ik kon wonen met warmte en een stevige basis. En kijk…al het nodeloze prakkiseren in mijn kleiner wordende stiphoofd verdween en alle verkrampte ik-sores stroomde weg naar mijn ronde volle wijde onder- theemuts, de grond in. Dat is waar de Japanner het altijd over heeft: de dragende kracht onderin het hara. Ik veranderde in rust en eenheid.
Hoeveel jaren heb ik niet roerloos in vele Zen hallen doorgebracht terwijl ik hier tussen de kipjes lijfelijk en simpel versta waar het om gaat? Er totaal zijn. ‘Von Kopf biss Fuss… aus Liebe eingestellt’. Dan besta je uit liefde, zoals Marlène Dietrich zo prachtig zong.