STEEDS MEER NUL
De morgen is er weer, de middag volgt en dan is het weer avond en weer nacht.
De volgende morgen verschijnt, de middag volgt, en dan de avond en de nacht.
Wat doen we al die tijd? Maand in maand uit, jaar in jaar uit?
Verandert er iets op den lange duur? Is er iets dat groeit?
Ja, de vredige zone bij veel mensen wordt vrijer, zachter en ook groter. Het denken over ‘ik’ verliest daardoor steeds meer zijn kracht.
Druppelsgewijs leren we ons innerlijk vaker op nul te zetten als een leeg en blanco werkveld. In vrijheid ebt ‘ik’ meer weg en is ‘nu’ vaker één met ons. Het ‘nu’ is het meest sacrale moment dat er is. Het is onze uiterst zachte nulstand.
Druppelsgewijs wordt ons wezen een braakliggend terrein waarop gezaaid kan worden vanuit hogere velden.
Druppelsgewijs onttrekt het ‘ik wil’ zijn inzet, want de inzet stijgt vanuit de diepte der aarde omhoog. Elk handelen, hoe simpel ook, wordt aangestuurd door de eenvoud en de vreugde van wat wil gebeuren door ons heen. Vanuit die innerlijke nulstand gaan we aan de slag. Vanuit alleen die lege rust kan elke handeling ons vreugde geven.
‘Weet dat het dichterbij is dan jezelf.
Slechts je denken zegt nog “nee”.
Maar jij van binnen,
waar het altijd stil is,
bent allang bevrijd.
Of liever,
was nog nooit gevangen.
Ga daar maar heen,
steeds weer opnieuw,
voorbij het gaan.
Verstil
en zie de lege
vormen aan.’
————————————————————————————————————————–TOELICHTING VAN JANINE OP DE KEUZE VAN HAAR FOTO:
De boompjes staan kaarsrecht in het gelid naast en achter elkaar, ze zien er precies hetzelfde uit. Het is als een dicht veld, een opgesloten bosje bomen.
Toch, wanneer ik verder kijk dan mijn oordeel, krijg ik – als bevrijd – de stille bomenzee te zien.
——————————————————————————————————————————–