ZWERVERS ZONDER ENIGE HOUVAST
Hoe vrij is het leven, en hoe ingewikkeld maken we het!
Eigenlijk is het leven wat onkruidjes plukken en weer verder gaan.
Allemaal komen we onderweg struikelblokken tegen…en die struikelblokken liggen er niet om voor weg te vluchten maar om ze te zien liggen. En zodra we ze zien liggen, verdunt onze weerstand zich tegen dat obstakel en hoeven we er niet op te blijven kauwen of het als een ik-jij verhaal te blijven herhalen. Het obstakel, als een steen des aanstoots, verliest zijn kracht doordat we het in een groter geheel brengen vanuit ons even stil ernaar kijken. Het obstakel krijgt ruimte en lost op. Wonderlijk toch?
Vervolgens gaan we rustig weer verder zoals je even een plantje of een onkruidje onderweg uittrekt en je je weg vervolgt…neutraal en wijd en open… zonder te psychologiseren of er een heel ding van te maken.
Hoe vrij is het leven in wezen, en hoe ingewikkeld maken we het door ons eraan vast te klampen als iets van onszelf!
Elke keer onszelf loskoppelen maakt dat we vrije zwervers zijn zonder enige houvast. Alleen de magie van elk moment te horen, het nu te voelen in de zee van oneindigheid, en de natuurlijke stilte binnen in onszelf gade te slaan. Magisch!