SPAAK IN HET WIEL
De hele dag gaat het maar door. Als een hamstertje in zijn kooi rondrennen op zijn altijd maar ronddraaiende wieltje. Ongelooflijk, want des te harder het hamstertje op zijn tere kleine pootjes rondrent des te harder draait het wieltje.
Zo sneu de mens. Hoezo sneu de mens???
Ooit weleens in hun hoofden gekeken? Wacht. Kijk maar bij jezelf. Is je niks opgevallen? Nee.
Dat is toch vreemd! Is het ons nooit opgevallen dat we zó druk bezig zijn een rad in ons hoofd draaiende te houden dat we het niet stil kunnen zetten? Dat we net zo uitgeput achter onze gedachtes aanrennen als een rat in een kooi op zijn ronddraaiend wieltje?
En vinden we dat prettig? Nee helemaal niet! Diep van binnen worden we er een beetje knettergek van.
Maar het sneue is – en dát is het sneue – dat we ons nooit hebben afgevraagd of we dat leuk vinden of er misschien wel gek van worden, want het hoort er gewoon bij. We weten niet beter.
Nerveus van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat slaafs vastzitten aan de boeien van ons ik-gerichte rennen en vliegen, met kritiek op onszelf en anderen, gespannen zijn, onszelf vergelijken met la beau monde, keurig zien over te komen, zorgen hebben, uitwegen zoeken, snel dit, snel dat…allemaal aangestuurd door dat wieltje dat ons leven nerveus in de macht heeft met de kramp van de wereld en onszelf op onze hielen. Waar is de vrijheid?
Wel, heel simpel. Zet het rad maar stil. Dat kun je gewoon doen. Steek maar een spaak in je eigen wiel. Nu!
Zie je? Stilte…eindelijk!