EEN PAAR GESPREKJES MET MEZELF
Ik weet gewoon diep vanbinnen dat ik een pak aan dimensies mee naar de aarde heb genomen toen ik geboren werd. Zoals elk mens. En ik weet dat ik uit al die dimensies gewoon kan putten.
Maar ik weet ook dat de buitenwereld mij begoochelt met mooie, aantrekkelijke, begerig makende speeltjes, waardoor ik mijn eigen meegebrachte mysterie vergeet. Ik laat me erdoor bedwelmen. De illusie van al dat afleidende tijdelijke speelgoed is sterker dan de diepe krachten die ik zo stilletjes verborgen in me draag. Daarom mediteer ik… om mijzelf een beetje gelukkiger te maken en los te komen van de oppervlakkige zuigkrachten die me uiteindelijk diep ongelukkig maken. In feite verplaats ik dan mijn geest in één seconde van een vernauwd bewustzijn naar een oneindig bevrijde wereld. Oefff…. het voelt aan als aan de dans te zijn ontsprongen!
————————————————————————-
De tijd slaat geen seconde over. En ik weet: dat dient gevoeld te worden. Want dan valt mijn ik samen met wat er gewoon is. Een zachte ontspanning overvalt me…hoewel ik mezelf er steeds aan moet herinneren.
——————————————–
Als ik naar het vuur in mijn houtkachel kijk, zie ik hoe de vlammen het hout binnendringen. Alle vormen verdwijnen, net als mijn gedachtes.
——————————————————————————————
Ik ontdek elke dag weer dat ik mijn hoofd gebruik voor iets wat ik helemaal niet hoef te gebruiken. Toch is het constant in de weer, onrustig wegschietend van links naar rechts om iets te verdedigen dat niet verdedigd hoeft te worden of zich te verzetten dat nodeloos verzet is. Ik kijk naar die overbodige druktemaker. Ik blijf ernaar kijken. Totdat hij vanzelf verdwijnt …net als de vlammen in mijn houtkachel die het hout laten verdwijnen tot er slechts as over is.
————————————————————————————————-
Ruimte door mijn bloed laten stromen. Steeds weer opnieuw, steeds nadat onrust pijnlijk een tijd bezit van mij heeft genomen. Alle twijfel en angst verandert in ruimte en energie. Pure alchemie.