VIER KLEINE DENK-SNIPPERTJES
De mens in mij zit opgesloten in een fles vol wijze woorden, goed geleerde lessen en braaf gekopieerde gewoontes en gedachtes. Zo blijft hij altijd onder de benauwde middelmaat met de meute meezingen en meehuilen, ook al lijkt hij nog zo vrijgevochten.
Slechts door het openen van de kurk die de ruimte in vliegt, vind ik mijn eeuwige zelf terug en neem ik de gestalte van oneindigheid aan. Hoe doe ik dat? Door diep te zwijgen en te luisteren…
——————————————————————————————————————————–
We zijn als doven die zich reikhalzend oprichten om te kunnen horen hoe de stilte om ons heen klinkt. En dan…als we geen moeite meer doen, kunnen we de stilte ineens waarnemen, ze komt op ons af en glijdt bij ons naar binnen. Dan vindt er een uitwisseling plaats tussen de stilte die we horen en onze eigen stilte binnenin. De diepe stilte binnenin was er al lang maar komt nu pas tot leven, waar de twee elkaar ontmoeten en in één vervloeien. Alle opgesloten benauwdheid in ons verdwijnt volkomen en lost op.
—————————————————————————————————————————–
Zachtheid van aard en openheid van hart is de enige weg waarlangs vreugde binnenkomt.
—————————————————————————————————————————–
Ik haal de wetten van alle geboden en verboden weg die ik mij innerlijk heb opgelegd. Ik wil totaal wetteloos zijn opdat de wet van alle eenheid kan doorschemeren. Dan kan ik letterlijk een volgende stap zetten, licht en bevrijd.