HEIL
Ik weet bij god niet
waar ik mijn heil vandaan moet halen.
Wel weet ik één ding:
dat mijn “ik” gered moet worden uit zijn “ik”
want daar wordt het steeds opnieuw ongelukkig van.
Ik wil…Ik moet…Ik denk…Ik ben bang…Ik voel me schuldig…
Onrust en spanning, onzekerheid en eenzaamheid, angst en machteloos voelen,
Het “ik” blijft erin hangen als stroop in mijn haar.
Geen ontkomen aan een innerlijke opdringerige stem
die mij dag in dag uit de les leest.
Is mijn ik wel zo geloofwaardig?
Tot ik ontdekte dat ik te dicht op mijn eigen huid zat,
En er een wijdere wereld om mij heen bestond.
Een wereld waaruit de bomen en de wolken ook hun voeding halen.
Een wereld van eindeloosheid die mij altijd al omhulde maar die ik nooit gevoeld had.
Een wereld die de ruimte om mij heen en in mij vervult
als balsem voor de ziel.
Ik ontdekte dat
wanneer ik zacht en gevoelig werd,
en open ging staan,
die wereld toegang tot mij had.
Nu weet ik dat daar mijn heil vandaan komt.
Opgelucht nu
dat ik mijn act en rol niet langer hoef op te voeren,
Maar gewoon mag zijn.