DE MOEDER EN DE ONGEDURIGE PUBER
Wij dragen een lastige, ongedurige puber in ons. Soms opgewonden, vaak ontevreden, vaak gekwetst, teleurgesteld, verwachtingsvol, jaloers, begerig, boos, bezitterig en dan weer lethargisch. Het is een wispelturig kind dat om de haverklap van stemming verandert, en zich door zijn innerlijke stemmetje laat leiden omdat het niet anders weet.
Dan is daar – diep in ons verborgen – de moeder. Ja heus! Diep in ons eigen hart bevindt zich een moederkracht die vol mededogen is en zich liefdevol over het wispelturige kind buigt. Een moederkracht die vriendelijk, vol begrip en oordeelloos reageert op die emotioneel zo gebelgde innerlijke puber. De kind is nog onwetend en wil alles onderzoeken, daarom weet de moeder dat het alle emoties van haar kind niet mag veroordelen. Als de moeder gaat verbieden, kruipt het kind in zijn schulp. De moeder is onze wijze innerlijke grootsheid die vanuit het hart ons kind rustig maakt en het op een zachte wijze toefluistert: “Kom maar gewoon thuis want het zijn spookgedachtes waardoor je je laat leiden. Luister naar mij en laat je in mijn armen terugbrengen
naar de werkelijkheid waar alles in vrede is. Voel mijn zachtheid maar, dan kom je tot rust.”