NEDERIGE GROOTHEID
Ze is niet aanwezig en niet zichtbaar. Ik ontdek haar ineens hier in Engeland zonder dat mijn geest ergens naar toe gaat. Stil zie ik haar staan tussen de helblauwe blue bells in de tuin van mijn geliefde. Ik zie ineens haar gratie en schoonheid, juist omdat ze zich afzijdig houdt en niet opvalt. Zo stil onder de grote majestueuze kastanjeboom, waarin ze kleiner en onopvallender is dan menig grassprietje. Maar haar gratie toont een grootsheid die boven alle schoonheid verheven is.
Hoe kan één buiging met zoveel devotie uitgevoerd, zoveel kracht tonen.
Het is de buiging voor alles wat gaande is en onze geest zo verontrust in deze tijd. Het is de buiging voor alles wat ons bang en onzeker maakt voor onze toekomst. Het is de buiging voor alles wat wij niet meer in eigen hand hebben. Het is de buiging voor het grote verlies dat we lijden. Het is de buiging voor hoop dat zaken in de toekomst zullen veranderen en dat het verlies een nieuwe opening biedt. Het is de buiging voor alle mensen die middenin de strijd staan. Het is de buiging die diep vanbinnen weet dat het noodlot nieuwe heil brengt. Het is de buiging voor zachtheid om alle hardheid vrij te maken. Het is de buiging van ‘you are the doer and not me’. Het is de buiging van overgave aan de grote wetten die ons leren dat we zo klein zijn. Het leert mij te buigen tussen de blue bells in.
Niemand die haar ziet, onzichtbaar.
En met haar voel ik dat een stil geworden geest het onmetelijke binnengaat en zijn eigen geest terugvindt waarin het altijd behoorde te zijn. Wijder worden door de stille eenvoud van gewoon mezelf weer durven zijn. Dat leer ik van haar, grenzeloos.
Nu we, ongemerkt, dit nieuwe tijdperk binnengaan zijn, onzichtbare deuren zich achter ons gesloten hebben..moeten we een diepe buiging maken voor een onzichtbaar wezen, wat van het ene op het andere moment ontwaakt is…het was al langere tijd aanwezig, stil, onbespied, ongemerkt, in dieren, veilig wegverscholen; hoe lang reeds in harmonie met een gastheer..in een werelddeel ver weg..nu we samen deze nieuwe werkelijkheid betreden hebben, draait de aarde zacht maar beslist de andere kant op: dieren, de natuur, hebben minder te duchten van de verstorende invloed van het handelen van de mens. Eerst boog de natuur zonder verweer voor demenselijke stormen..Vandaag zijn wij het die gedwongen ondergaan, af moeten wachten, erkennen dat onze wil en wensen onbelangrijk zijn geworden; inzien dat onze horizon ineens rechtop staat; dat het moeite kost om ons te heroriënteren..het enige wat overblijft is ons overgeven aan wat ons gevraagd wordt..en meebuigen met wat over ons gekomen is..met de kracht die we nog hebben, nieuwe plannen maken, geloven in ongekende vergezichten; want achter een nu nog onzichtbare horizon, worden we verwacht in een andere wereld..een wereld met minder wensen..en zullen we toch tevreden mensen zijn..
Wat een prachtig antwoord op een nieuw tijdperk dat nu zomaar zachtjes de kop opsteekt waar we al lang niet meer in geloofden…Geloof er maar in of, voel het maar. Een overvloed van krachten uit een totaal andere dimensie die we nu letterlijk kunnen opvangen in onszelf en in ons hart. Een overvloed die niets van doen heeft met onze huidige materie, maar een onuitputtelijke bron is die ons bereikt via de stilte van onze innerlijke geest. Buig er maar voor, en laat alle oude harde krachten uitdoven…
Liefste Liesbeth,
Wij zijn zo gelukkig dat het met jou en je geliefde goed gaat! En wij zijn met z’n allen SUPER blij met je overpeinzingen, meditatie’s en yoga oefeningen,…. Die van buiten is ook GEWELDIG!
Ikzelf heb echter geen talent om te schrijven maar wat ik wel wil delen is een tekst geschreven door een Italiaanse psycholoog F. Morelli uit Italië en heeft als titel, die me helemaal doet denken aan jouw wijze levenswijsheid….
The suvival of the kindest
Als een mens een keer de griep doormaakt, kan dat een schok zijn voor het immuunsysteem. Sommige schokken zijn misschien te groot, maar de meeste maken ons sterk en creëren een gezonde afweer. Nu lijkt het of de wereld griep heeft. De wereld hoest, heeft een pauze nodig en werkt aan zijn eigen immuunsysteem.
Juist nu het klimaat dringend aandacht vraagt, moeten we massaal thuisblijven. De luchtkwaliteit krijgt hier en daar een adempauze en knapt op. We kunnen nadenken over of we vaker thuis kunnen werken en de natuur een beetje sparen.
ALLES IS MET ALLES VERBONDEN
We denken soms zo in landsgrenzen, geloofsgrenzen, hokjes en soorten, goed en kwaad, maar deze griepgolf doet daar niet aan mee. In de natuur bestaan deze grenzen namelijk niet. Alles is met alles verbonden. We zijn één grote familie. We kunnen allemaal geraakt worden en we hebben saamhorigheid en solidariteit nodig als onze weerstand beproeft wordt.
We zijn zo’n consumptieve wereld geworden, maar deze griepgolf vraagt ons om even te stoppen, de boodschappentas thuis te laten, zelf thuis blijven, even niet van hot naar her reizen. Even ZIJN in plaats van doen. De voorraden die we hebben, aanspreken en al het rennen en vliegen en consumeren even laten kalmeren. We leven in een 24-uurs maatschappij, nu is het een aantal weken of maanden tijd om tot stilstand te komen. We hebben weer lege dagen op de kalender, we kunnen thuis zijn met onszelf. We voelen weer hoe het is om dagen gewoon samen een gezin te zijn. Met elkaar de tijd te beleven.
HET WONDER ONTDEKKEN
Veel van onze relaties spelen zich deels of geheel af in een digitale dimensie. Nu we elkaar niet mogen aanraken en niet mogen knuffelen, kunnen we weer ontdekken hoe waardevol werkelijk fysiek contact is. Nabijheid en aanraking zijn van levensbelang. Soms ontdek je het wonder van iets pas wanneer je het even kwijt bent.
Darwin zei: niet de sterkste of de meest intelligente overleven, maar diegene die zich het beste kunnen aanpassen aan veranderingen. Dit is een moment om onze mee-verander-spieren weer eens flink te trainen. Ook kunnen we ontdekken dat onze acties invloed hebben op de mensen om ons heen. We zijn van elkaar afhankelijk. Het virus vraagt zorg voor elkaar en onszelf even iets te ontzeggen om voor de zwakkeren zorg te dragen. The Survival of the Kindest!
Dus laten we geen schuldigen zoeken, geen complotten bedenken, maar de uitdagingen die op ons afkomen aangaan, met zoveel mogelijk medemenselijkheid en zorgzaamheid.
Veel liefs en dikke knuffel, kus van Lies en Ed, Yentl, Joyce en Charise. XXXXX
Lies en Ed, Wat een mooie tekst hebben jullie toegevoegd!
De tekst van The Survival of the Kindest geeft ons nog meer inzicht om soepel en zacht en respectvol te zijn voor alles wat op aarde leeft en ademt, ook in onszelf. Met elkaar de tijd beleven, en inderdaad als één grote familie verbonden te zijn met elkaar. Ik vind het ontroerend en heel bijzonder!
En dan te weten dat er binnenkort bij jullie een New Little Lovable Kind of Miracle is coming to share in your warm family and to live with us all on earth! Heb alle vertrouwen…