DE WET VAN TRILLING

DE WET VAN TRILLING

De uitbraak van het coronavirus leidt ertoe dat ieder er zo zijn eigen virologische of wetenschappelijke of filosofische bespiegeling op na houdt. Zoveel hoofden zoveel zinnen, zoveel verschillende mensen, zoveel verdrieten, zoveel angsten, zoveel verschillende gedachtes, theorieën en opinies. Iets anders valt niet meer te lezen in de media dan over het hoe, het waarom en het waarmee we het virus te lijf kunnen gaan.
Intussen zitten we samen en met z’n allen in één grote onstuimige carrousel waarin elk draaitolmoment door iedereen weer anders wordt beleefd. Geen enkele houvast…we draaien maar door en de kermisexploitant weet van geen ophouden. Wanneer zou het stilhouden?
Intussen staan de echte soldaten middenin de draaitol, in het vuur van de ziekenhuizen. Ik heb nog nooit zulke Heilssoldaten gezien. Daar vallen alle militante legersoldaten in de wereld, die eeuwenlang in vol ornaat met heilig afweer- en aanvalsgeschut gekoesterd en getraind en geridderd worden, bij in het niet. Want wat anders dan macht is voor hen waar eeuwenlang om gevochten wordt? Hoe anders bij deze echte engelen van corona-soldaten die weten waarvoor ze vechten aan het front. Met uitputtende bezieling wordt voor levens gevochten zonder aanziens des persoons.

Terwijl we intussen geen van allen weten wat de werking is van een minuscuul microscopisch nauwelijks zichtbaar deeltje dat de hele wereld lam weet te leggen.
Toch kwam ik één merkwaardige theorie tegen, tussen de brij van vele beschouwingen, over het raadsel van het virus. Daarin wordt gesteld dat, net als bij elk ander virus, COVID-19 een lage trilling (ongeveer 5.5 Hz-14.5 Hz) zou hebben. Bij 25.5 Hz en hoger sterft het virus. Terwijl de gemiddelde frequentie van de aarde vandaag 27.4 Hz is en dus destructief zou zijn voor het virus. (Zouden we niet eindelijk moeten leren aarden door regelmatig ons hoofd te legen om één te worden met de aardefrequentie?, denk ik dan.)
De schrijfster van deze opvatting, ene Renata Beffa, vermeldt dat er plekken zijn waar deze frequentie zich sterk verlaagt, zoals in ziekenhuizen, gevangenissen, elektrische lijnen, ondergrondse en openbare elektrische voertuigen, winkelcentra, kantoren, bars, enz., waarbij de trillingen onder de 20 Hz vallen.
Waarom daalt die frequentie?
De frequentie daalt bij negatieve of opgewonden gevoelens, En dan somt de schrijfster verschillende emoties op met hun bijbehorende trillingsgetal:
Pijn – van 0.1 tot 2 Hz;
Angst – van 0.2 tot 2.2 Hz
Woede / woede – van 0.6 tot 3.3 Hz
Ontvlambare processen – van 0.9 tot 3.8 Hz;
Interne stoornis-0.6 tot 1.9 Hz;
Verhoogde temperatuur-0.9 Hz;;
Trots (megalomanie)-3.1 Hz;
Eenzaamheid-1.5 Hz;G
Gevoel van superioriteit-1.9 Hz

Terwijl daarentegen een veel krachtiger frequentie aantoonbaar wordt bij:

Vrijgevigheid-95 Hz;
Dankbaarheid-45 Hz;
Dankbaarheid vanuit het hart-140 Hz en meer;
Waardering-144 Hz en hoger;
Empathie-150 Hz en meer
Liefde wanneer je tegen iemand zegt vanuit je hart” Ik hou van je”-50 – 150 Hz;
Onvoorwaardelijke liefde – 250-hz

Je kunt je trilling vergroten door met jezelf te werken en bewust gedrag van eenheid en liefde te activeren, zegt de schrijfster.

Voor mij klinkt deze frequentie-opvatting heel aannemelijk, normaal en natuurlijk, hoewel ik niet weet of het corona-virus nu daadwerkelijk zo reageert. Misschien is het sterker dan ooit. Ik weet eigenlijk niks.
Ik probeer te zijn als de zee: Bij tijd en wijlen rumoerig, onstuimig, vreugdevol, en dan weer kalm en glad. Zoals de golven spelen met alle emoties zo leef ik aan de oppervlakte mee in de wereld. Maar in de diepte blijft de zee roerloos, vrij en ondoorgrondelijk stil en eeuwig zichzelf. Dat is mijn pogen om in contact te blijven met die onsterfelijke roerloosheid – die hoge frequentie – terwijl de omstandigheden met me spelen, soms een gevaarlijk spel, zoals in deze tijden van de coronacarrousel waarvan niemand weet wanneer en hoe we daar weer uitstappen. Ik geef me over en verstil, in grote eerbied voor de macht van de aarde en het universum. Ik heb niets te zeggen.

Uiteindelijk moet ik leren buigen…NU…en mijn hart voelen kloppen met een bepaalde frequentie. Dat maakt rustig.
Ik weet niets en doe wat ik kan doen zonder me zorgen te maken. En als ik niets kan doen, doe ik dat ook zonder me zorgen te maken.