VEILIG DOOR LOSLATEN

VEILIG DOOR LOSLATEN

De mens is op z’n best wanneer hij zich veilig voelt. Wanneer hij zich als een kind beschermd weet door een zorgzame vader en een liefdevolle moeder die exact weten wat goed voor hem is. Dat gevoel van veiligheid is een oerverlangen in elk mens.

Maar hoe bereiken we dat gevoel van veiligheid in deze onveilige en onzekere tijden? Niets staat immers nog vast en geeft ons zekerheid. Ieder moment kan er iets gebeuren, waardoor onze poten radicaal onder onze stoel worden weggezaagd. Hoe kunnen we desondanks érgens houvast vinden?

We zullen daarvoor bij onszelf terecht moeten komen. Naar iets wat ten diepste in onszelf zit en wat werkelijke ‘zekerheid’ biedt. Een innerlijke plek waar we altijd troost en rust en vrede kunnen vinden. Een plek die verbonden is met alle leven op aarde, een plek die de beweging van de kleinste mier en de zwaarste orkaan op het juiste moment de juiste richting geeft. Ook ons leven wordt daar, als een kind door zijn ouders, ieder moment door bepaald en geleid. Het wordt het grote Tao genoemd, de grondeloze oerintelligentie die aarde en hemel bestuurt. Hoe kunnen we ons daarvoor openen?
Door eerst het onveiligste van het onveiligste te doen: Loslaten. Leren sterven aan onszelf. Door los te laten waaraan we vastgeklampt zaten, ontstaat er plotseling een ruime doorgang naar oneindige vrijheid. Die open doorgang schenkt ons een wonderbaarlijk oergevoel van veilig thuiskomen:

‘Wanneer je open doorgang bent,
doorschenen door het licht
volkomen transparant,
hoef jij niet meer te waken.
Je wórdt bewaakt,
gezien,
op tijd voorzien van raad,
van voeding, wijze lessen,
weldaad.

Als je open doorgang bent,
houdt niets je tegen,
is alles heel beslist
zoals het is,
en weet je
dat jij niets wist.’

Toelichting van fotografe Janine op de keuze van haar foto bij deze tekst:

Het blad hangt in alle natuurlijkheid met zijn steel aan de tak, terwijl er geen andere bladeren meer te zien zijn, die hebben al losgelaten gezien de kale andere takken eromheen. Dit blad zal binnenkort ook loslaten, het blad ‘weet’ dat.
Het blad vertrouwt daar als vanzelf op, bekommert zich niet om iets. Als ik naar de foto kijk ervaar ik rust, ruimte en vrijheid. “Vertrouw het leven” zegt het blad me.