DE VLINDER (overpeinzing)
Het is heerlijk weer en ik ben buiten. Hoewel de hemel wolkeloos is, is mijn hoofd vandaag beslist geen wolkeloos heldere wereld. Op een onverklaarbare manier zwerven mijn gedachten alle kanten op. De hele dag al. Een soort knagende onrust. Ik besluit beter maar wat te gaan doen.
Dus, samen met mijn zopas aangeschafte mini kettingzaagje, ga ik een aantal takken klein zagen. Iets wat ik vroeger met de hand deed notabene. Na een uurtje zagen stop ik en ga gedachteloos even op de bank zitten.
Op dat moment komt er ineens een vlinder op mijn hand zitten. Hoe wonderlijk maar tegelijk trekt er een licht elektrisch schokje door mij heen. Hoe kan dat?
Ik kijk naar de vlinder en zie een gewichtloos elfje van een onwereldse schoonheid. Ik zie hoe roerloos ze op mijn hand zit. En ik voel hoe roerloos ikzelf zit.
Zou dat het zijn? Door een roerloze schoonheid aangeraakt te worden waardoor mijn onrustige zenuwstelsel een miniem klein ontwaakprikkeltje ontvangt? Een kleine engel op mijn hand die even neerdaalt om mij met haar roerloze stilte wakker te roepen uit mijn neurotisch zwervende onrust? Alsof ik dáár de hele dag op gewacht heb. Ja!
Was ik het dan vergeten? Dat roerloze krachten in een mens alles kunnen stilleggen waar zijn hoofd vol van is? Dat elk dier die absolute roerloosheid bezit tussen al zijn drukke handelingen in? Dat dit noodzakelijk door de natuur ingebracht is?
Ik zie dat er bij de mens nog weinig van over is…van roerloosheid. Het bestaat geeneens meer…het absoluut even stil leggen van elke beweging. Weinigen kennen het.
Maar ik wil het niet meer vergeten. De engel op mijn hand heeft mij weer wakker gemaakt vandaag.