DE CALEIDOCOOP
Ken je iets op aarde wat nooit verandert? Iets wat voor altijd zichzelf is en onveranderlijk stil?
Als je daarover nadenkt ontdek je dat eigenlijk alles in de wereld aan verandering onderhevig is.
Ook wij als personen dragen een niet te stoppen caleidoscoop in ons mee vol veranderlijke films, beelden, scenario’s, illusies, rollen en wisselende stemmingen. Niets is er zo onstabiel als een mens die er de hele dag op uit is om alles te willen hebben: ervaringen, antwoorden, zekerheden, zijn zin, kennis, bevestigingen, hoop, verwachtingen, mooie dromen, een gecontroleerd bestaan enzovoorts. Constante onrustige gedachtes met vaak ziekmakende stille onderdrukte gevoelens die hem beheersen.
Waar is er nog iets in die arme verdwaalde mens te vinden dat nooit verandert? Dat kan uitrusten van al die vermoeiende constant draaiende caleidoscopische beelden? Dat een vast rustpunt is? Bestaat sowieso zo’n rustpunt wel?
Hoor! Ssssst…luister!
Luister eens naar je binnenste. Naar in je hoofd, in je hart, in je buik, in je hele wezen…?
Niets. Alles is daar stil, stabiel, vrij van angst en Hoor je inspanningsloos gelukkig. Er is daar absolute vrede, voorbij de wereld van alle veranderlijke verschijnselen. Het glas van de caleidoscoop is eruit gevallen en we kijken rechtstreeks de stille oneindige hemel in.