EEN PAAR ZINNETJES VAN TROOST BIJ LUSTELOOSHEID
Kom, ga er maar naast zitten. Naast je ongeïnspireerd-zijn, naast je moedeloos of wat ongelukkig voelen. Ga erbij zitten, wieg het moederlijk en wees zacht voor jezelf. Je zult merken dat de moedeloze blaadjes zich wat gaan oprichten. De treurige staat wordt gevoeld en de zwaarte valt daardoor een beetje weg, beetje bij beetje…het wordt stiller en stiller, zacht moederlijk stil.
—————
Wanneer een mens moe is, woont hij in een grove moleculenstaat vol plompe zware innerlijke bouwwerken opgebouwd door ego en afweergeschut.
Wordt hij zich bewust van die grote opgeworpen mausoleums, dan verandert er direct wat. Zijn bunkers gaan – door het loslaten van de gespannen ijzeren bedradingen – hun fundament verliezen en lossen qua structuur langzaam op. Een open en doorlaatbare wereld verschijnt in zijn lichaam. Licht stroomt er doorheen en de moleculen kunnen zich weer vrijelijk en luchtig bewegen. De geest heeft zich nu niet langer vastgepind maar is grenzeloos vrij.