DE SIMPELE ONTSNAPPING
Ik ontdekte dat de mens bang is van zichzelf, bang van zijn onrustige onbetrouwbare denkgeest die nooit eens even stilvalt. Een denkgeest die maar door raast van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat en hem als een gevangene nooit eens even vrijlaat.
Het probleem is dat de mens zijn gedachtes zo serieus neemt dat hij er de hele dag achteraanholt als een slaaf. Terwijl er niets zo uitgekookts, onbetrouwbaars, geslepens bestaat als het denken. Het denken is zo vol van zichzelf dat het als een opgesloten dier steeds maar kringetjes ronddraait om zijn eigen brij heen. In het Tibetaans betekent denken dan ook ‘verwarring’.
Wees eerlijk…we zouden wel eens leeg en vrij willen zijn.
Maar… het mooie nieuws op aarde is, wat geen krant ooit meldt, dat onze ware aard altijd leeg en vrij is.
Het denken is weliswaar een belangrijk hulpmiddel om ons praktisch te kunnen bijstaan, zodat we een taal kunnen leren en ons leven handig kunnen inrichten. Maar niet om ons de hele dag neurotisch gevangen te houden in emoties, drama’s, beelden en ideeën over onszelf en de hele wereld. Dat is een film die uit onze eigen verbeelding komt.
Onze ware aard is leeg en vrij. Hoe dat te ervaren? Heel eenvoudig:
Voel maar eens wat er gebeurt als je ontspant in je gedachtes, dus als je het zacht laat worden in je hersens, in je hoofd. Voel je het stiller worden? Voelt het prettiger aan? Worden je ogen zachter? Voel je wat meer ruimte? Leer daarnaar te kijken.
Kun je je dan voorstellen dat zacht worden de meest voor de hand liggende bevrijding van jezelf is?
Weet dat dit de eerste en allerbelangrijkste stap is op weg naar je werkelijke aard: Zacht worden.