Ademloos luister ik naar het flinterdunne psalmodiëren. Hoewel ik de meeste psalmen ken, zing ik nooit mee. Ik zou mij niet durven mengen met engelenstemmen.
Als ik later het klooster weer verlaat voel ik hoe licht en helder alles is. En hoe ik met onbevangen blik de imposante beukenbomen in de kloostertuin waarneem, druilend van de regen ditmaal. Moeiteloos ben ik. Zou dat komen door het breekbare zachte hoge zingen van de nonnen?
Ik ben ervan overtuigd. Niets werkt meer aardend dan de poortjes open te zetten naar hogere lichtende werelden. Meestal denken mensen bij ‘aarden’ dat ze dichter bij de aarde moeten zien te komen – dus stevig moeten leren staan op de grond en in de grond moeten wroeten- maar men vergeet daarbij dat de beweging naar boven, naar hogere energievelden, met ruimte gevoed moeten worden. Er is nooit een beweging die alleen maar één richting opgaat. De noordpool kan niet zonder de zuidpool vanwege de magnetische velden en het in evenwicht zijn. Naarmate de open doorgangen van bovenaf vrijkomen, in diezelfde mate wortelt een mens diep in de aarde. Wortelt een mens in de aarde, dan schuiven de luikjes van zijn schedel als een dak open. Dat zijn bewegingen die bij elkaar horen om een vrije doorgang te krijgen. Zo boven, zo beneden…dat maakt de gehele doorgang vrij.
Eens toen ik me verdrietig en verlaten voelde te midden van de zware emoties en voortdurende angsten en problemen van de mensen om mij heen, vroeg ik aan mijn innerlijke wijsheid: “Hoe kan ik mij mededogend staande houden te midden van de wereld?”
Absoluut helder klonk het antwoord even later: “Be erected!”. Even was ik verbaasd. Moest ik rechtop gaan staan? Maar na een lichte aarzeling voelde ik ineens dat dit het enige juiste antwoord op mijn vraag kon zijn. Een mens die leert rechtop te staan is als een aarde-elektrode, veilig verbonden met de verticale eeuwige stroom tussen het licht van de hemel en de grond van de aarde, en niet langer verbonden met de beïnvloedende lagere energievelden om hem heen.
Dat maakt sterk om niet in deernis te blijven hangen en er toch te zijn. Omdat hij gevoed wordt door universele wijsheids-stromen die vanuit de hemel tot diep in de aarde door hem heen vloeien. Zorgeloos geëlektrificeerd door het leven van dansende en bewegende energieën wordt tevens hierdoor het eeuwigdurende stiltepunt – de stabiele kern van het innerlijk – opgewekt. Niet langer heen en weer geslingerd door de gevoelige invloeden van de aardse wisselingen maar verankerd in een eeuwige zekerheid. Innerlijk sterk en verstild door de open verticale doorstroom.
Laat de engelen maar flinterdun psalmodiëren, wij luisteren tot wij onze ijle bloemblaadjes openen en onze wortelvoetjes diep in de aarde schuiven om met een lichte zucht van genot onze sappen door onze stengeltjes te voelen stromen terwijl onze geuren zich verspreiden onder al wie deze lichtheid met ons wil en durft te delen.