PROBEER HET MAAR NIET TE BEGRIJPEN. Jaren geleden las ik een opmerkelijk artikel over een psychotherapeut en een hoogleraar psychologie die samen een bezoek brachten aan een paar Afrikaanse Bosjesmannen, geëerde sjamanen, in de Kalahariwoestijn.Via een tolk vroeg de belangrijkste sjamaan aan de psychotherapeut hoe hij in het westen de mensen gewoonlijk hielp. De psychotherapeut …
ELKE DAG EEN BEETJE SCHOOLWERK Zittend in een vierkant bakje op een roestig gammel auto-onderstel waarop een oude Puch-motor is gemonteerd, razen we in ijltempo rakelings langs de grazende koeien. Verontrust door het onstabiele gerammel van het bakje kijk ik tersluiks naar het gezicht van mijn jonge bestuurder die er rustig nog een beetje gaspedaalwerk …
EEN MODERNE MOL ONDER DE GROND ‘Zijn cataphiles dan een soort van mollen?’ Ik liep met een Franse vriend door Parijs en hij wees me een straatputdeksel aan waar de ‘cataphiles’ – ik had nog nooit van dat woord gehoord – in verdwijnen. ‘Nee, cataphiles zijn gewoon mensen van vlees en bloed’, vertelde hij. ‘Alleen …
Vannacht ontmoette ik de werkelijkheid.
DE KAT EN DE RAT Deze tijd heeft opmerkelijk nabije gemeenschappelijke vijanden voor ons in het leven geroepen. Zo dichtbij en zo grootschalig maakten we ze nooit eerder mee. Allereerst de vijand van een onzichtbaar klein virus waar we met z’n allen, niemand uitgezonderd, ineens wereldwijd mee te maken kregen. Vervolgens een vijand die tevoorschijn …
DE WIJSHEID VAN EEN LUIE GEEST Zo schuldig als ik me er onder voelde. Onder het gevoel dat ik als jong kind al had: ik wilde innerlijk rust. Ik wilde het liefst helemaal niks doen. Zodat mijn drukke hoofd leeg werd. Zodat ik rust kreeg in het huis waar ik woonde samen met mijn ouders …
DE ZEGEN VAN EEN KLETSENDE KOLERELIJER Hebben we ooit gehoord dat de mens een inwonende parasiet in zich draagt die 24 uur aan één stuk door aan het kwebbelen, kibbelen, klikken, klagen, koketteren, knokken, klieren, kwaadspreken en keuren is in zijn hoofd? Nee? Dan heb je er zéker last van! Alleen heb je het nog …
EENDEN VRIJSTAAT Ik kom tot niets meer. Voor mijn grote raam waarachter ik werk en schrijf paraderen om de haverklap vijf driftig trippelende kwakende loopeenden achter elkaar aan. Allemaal op een rijtje. Het is zó’n komisch gezicht dat ik iedere keer weer in de lach schiet als het defilé langskomt. Ik vergeet zelfs waarmee ik …
INNERLIJKE WIFI Ik herinner me hoe ik een aantal jaren geleden voor het eerst in mijn piepkleine caravannetje ging bivakkeren. Het was voor een paar maanden. Om wat te schrijven en te leven. Alles in dat caravannetje had een eigen plekje gekregen: een knus bedje, een behaaglijk warm gaskacheltje, een miniem kookplekje, een ruime schrijftafel …
